Oficjalne, obowiązujące do dziś stanowisko Kościoła wobec wydarzeń w Medziugorju, zawarte jest w Oświadczeniu z Zadaru, wydanym przez Episkopat byłej Jugosławii w kwietniu 1991 roku. Streścić je można łacińskim sformułowaniem non constat de supernaturalitate. Oznacza to, że Kościół wstrzymuje się z ostatecznym osądem wydarzeń, potwierdzającym autentyczność objawień bądź uznającym je za fałszywe. W Oświadczeniu z Zadaru Kościół dostrzega, iż Medziugorje jest miejscem licznych pielgrzymek, a zarazem nie wskazuje, że w objawieniach jest coś sprzecznego z wiarą. Każdy wierny może więc udać się tu z pielgrzymką, a także świadczyć o dobru i nawróceniu, jakie dokonuje się za przyczyną Matki Bożej z Medziugorja.
Zgodnie z praktyką Kościoła uznanie objawień prywatnych zwykle nie następuje przed ich zakończeniem, natomiast negatywna ocena, w przypadku różnych trudności, zapada często w czasie ich trwania. Trzeba tu zaznaczyć, że Kościół wciąż przygląda się objawieniom medziugorskim, trwającym już od ponad trzydziestu lat, i nie widzi w nich nic niezgodnego z zasadami wiary i moralności chrześcijańskiej. Warto też zauważyć, iż istnieje już ogrom świadectw nawróceń i innych łask doznanych za sprawą Medziugorja.
Sama Matka Boża o uznaniu objawień przez Kościół mówi:
PL 
ENG 
HR 
ES 
IT 
FR 
DE 
RUS 
BEL 
CHI 
ARB 
Ostatnie orędzia