Wstęp do pierwszych lat objawień
„Niech lud się wiele modli. Niech się nawracają, spowiadają się, przystępują do Komunii”
(23 czerwca 1982)
, „Wierzcie mocno. Pośćcie, czyńcie pokutę”
(1983)
.

„Jedyna rzecz, którą chciałam wam powiedzieć, to jest, nawracajcie się! Przekażcie to, jak to szybko możliwe, wszystkim moim dzieciom”
(24 czerwca 1983)
.

„Teraz modlę się do mojego Syna, by przebaczył światu jego grzechy”
(3 listopada 1981)
.

Od początku objawień Matka Boża ukazywała się widzącym codziennie, choć z pewnymi wyjątkami, a czasem objawiała się im nawet dwukrotnie w ciągu dnia. W pierwszych latach objawień tylko dwoje widzących przestało mieć codzienne objawienia – Mirjana w końcu 1982 roku i Ivanka w maju 1985 roku, mając je od tego czasu raz w roku (zobacz orędzia z corocznych objawień).

W pierwszych miesiącach ukazywania się Matki Bożej, codzienne objawienia często miały miejsce w kościele, około dwudziestu minut przed wieczorną Mszą Świętą. Widzący czasem ukrywali się też przed milicją i władzami jugosłowiańskimi, które nie były przychylne objawieniom, ponieważ wywoływały one masowy zryw religijny. W początkach 1982 roku objawienia zostały przeniesione do pokoju naprzeciwko zakrystii w kościele, zwanego od tego czasu „kaplicą objawień”, a w kwietniu 1985 roku na plebanię. Koniec pierwszych lat objawień przyjęto umownie z początkiem września 1987 roku, gdy objawienia zostają przeniesione z plebanii.

Przez pierwsze dwa miesiące objawień wszyscy widzący przebywali razem w Medziugorju. Jednak począwszy od końca sierpnia rozjechali się. Mirjana kończyła szkołę w Sarajewie, do Medziugorja mogła przyjeżdżać tylko raz na jakiś czas, Marija i Ivanka uczyły się w pobliskim Mostarze, przebywały w Medziugorju tylko w weekendy. Ivan wstąpił do seminarium duchownego, jednak drogę dążenia do kapłaństwa porzucił ostatecznie po dwóch latach, z powodu trudności w nauce. Tylko Jakov, który uczęszczał do szkoły podstawowej, oraz Vicka, która ma problemy ze zdrowiem i czasem musi przebywać w szpitalu, przebywali zwykle na co dzień na miejscu. Pozostali widzący jednak, w czasie wakacji oraz kiedy tylko skończyli swoją edukację, wrócili w kolejnych latach do Medziugorja, Ivan musiał natomiast od lipca 1986 roku odbyć jeszcze roczną służbę wojskową.

Widzący pozostawali pod opieką franciszkanów w Medziugorju, spośród których warto wymienić proboszcza parafii, o. Jozo Zovko, który pod pretekstem walki z komunizmem był więziony przez władze jugosłowiańskie, oraz o. Slavko Barbarića, przybyłego do Medziugorja ostatecznie od 1983 roku, wcześniej jednak często tutaj przyjeżdżającego.

W tym czasie Matka Boża zaczyna przekazywać też szczególne orędzia dla parafii – orędzia ostatecznie adresowane dla całego świata. Formuje się także grupa modlitewna z widzącym Ivanem, którą kieruje Matka Boża, czasami przekazując dla niej specjalne orędzia. Ponadto dwie dziewczyny z parafii, Marijana i Jeleny Vasilj, otrzymały charyzmat lokucji, który służył budowaniu życia wiary wiernych (zobacz orędzie i przypis z 3 czerwca 1983 roku).

Orędzia z pierwszy lat objawień to wszystkie słowa, jakie w początkowych latach objawień Najświętsza Pani kierowała do widzących i poprzez nich do poszczególnych ludzi czy grup, a także do całego świata. Matka Boża modliła się wspólnie z nimi, rozmawiali razem, wzywała ich do nawrócenia, pouczała i ostrzegała, zapewniała o swoim wstawiennictwie przed Bogiem, odpowiadała na ich pytania, mówiła o przyszłości Kościoła i świata, przekazywała tajemnice. Widzący wielokrotnie prosili Matkę Bożą, by dała znak na potwierdzenie objawień, mimo iż obiecała im to już w pierwszych dniach objawień. Maryja była żywo obecna w życiu widzących, którym w ten szczególny sposób pomagała na drodze wzrastania w świętości, jak również w życiu całej parafii w Medziugorju, która pogłębiała i odnawiała swoją wiarę.

Orędzia z pierwszych lat objawień często nie były spisywane bezpośrednio po objawieniu, widzący mówili o wypowiedzianych do nich słowach Matki Bożej bądź zapisywali je w pewnym odstępie czasowym od objawienia. Część źródeł zapisanych orędzi zaginęła, spłonęła bądź została skonfiskowana przez władze jugosłowiańskie. Z drugiej strony, pewne pojedyncze wypowiedzi Matki Bożej albo ogólna myśl Jej przesłania tak bardzo głęboko zapadły w pamięć widzącym (byli wtedy dorastającymi dziećmi, a działy się wobec nich wielkie rzeczy!), że nawet dziś, po długich latach od tamtego czasu, dość dokładnie mówią o nich z pamięci, opowiadając przy tym o wydarzeniach z tamtych lat. Choć więc precyzyjne brzmienie słów Maryi mogło ulec pewnemu przekształceniu, to jednak Jej orędzia zachowują swoje znaczenie, zawarte są w nich Jej konkretna myśl i przesłanie. Są żywymi i pełnymi miłości słowami samej Matki Bożej!

Przesłaniem orędzi z pierwszych lat jest najpierw szczególna konieczność i pilność nawrócenia. „Świat jest zanurzony w wielkim grzechu” (8 października 1984), dlatego Matka Boża prosi nas, byśmy „modlili się o nawrócenie wszystkich”, ale najpierw do nas samych kieruje wezwanie: „Wy, którzy wierzycie, nawracajcie się i pogłębiajcie waszą wiarę” (Wiosna 1983). Królowa Pokoju wzywa do modlitwy: „Módlcie się z żarliwością i stałością” (6 września 1981) oraz do pokuty „Czyńcie pokutę! Umacniajcie waszą wiarę poprzez modlitwę i sakramenty” (8 sierpnia 1981).

W pierwszych latach objawień Matka Boża rozpoczyna swoje plany wobec świata: „Przyszłam, by wezwać świat do nawrócenia po raz ostatni. Potem nie będę objawiać się więcej na ziemi” (2 maja 1982), „Świat musi znaleźć zbawienie, dopóki jest czas. Niech się modli z żarliwością. Niech ma ducha wiary” (22 listopada 1981). Misja Matki Bożej jest niesamowicie nagląca i istotna, jest też uniwersalna, dziejowa.